Alweer 17 jaar geleden zijn we in Apeldoorn gaan wonen. Vanwege werk moesten we van Enschede terug naar het westen, maar de Randstad zagen we niet echt meer zitten, dus Apeldoorn was niet zo’n moeilijke keuze. Omdat ik als kind een aantal jaar op de Veluwe had gewoond, was de regio mij niet geheel onbekend. Apeldoorn heeft goede oost-westverbindingen en als ‘bossenman’ ben ik hier helemaal in mijn element, met toch ook de reuring van de stad. Als fervent fietser zit ik hier in een soort Walhalla en word je, of je nu wilt of niet, tijdens elke fietstocht herinnerd aan de rijke historie van Apeldoorn en omgeving. Gelukkig ben ik erg in (oude) geschiedenis geïnteresseerd, dus is een website als deze een schot in de roos.
Trechterbekervolk strijkt meer bij het Uddelermeer
Het Uddelermeer is, met de Hunneschans, een prachtige historistische plek. Maar de historie gaat nog verder terug, terug naar de eerste boeren op de Veluwe. Echt fantastisch om te bedenken dat je hier zo’n 5000 jaar terug in de tijd gaat. Totaal ondergesneeuwd door het vroeg-middeleeuwse vestingwerk en mede daarom zo fascinerend. En de Hunneschans is uitstekend met de fiets bereikbaar.
Tweeling grafheuvels opgeworpen
Deze grafheuvels heb ik in 2014 mogen bezoeken tijdens een fietstocht van het Fietsgilde onder leiding van onze stadsarcheoloog Masja Parlevliet. Waar nu de bossen van de kroondomeinen staan, lag zo'n 300 jaar voor onze jaartelling een heidegebied. En dat betekent dat er schapen gehouden werden. De grafheuvels zijn nu geheel verscholen in het bos van de Kroondomeinen, maar er zijn genoeg andere (en oudere) grafheuvels te vinden de omgeving van Apeldoorn en zelfs in de stad.
Eerste vermelding van Apeldoorn en Uddel
Buiten fysieke overblijfselen en opgravingen, liggen er in de Europese archieven vele documenten die ons helpen de geschiedenis te begrijpen. Dat diep in Duitsland de eerste melding van Apeldoorn en Uddel is gevonden, laat de mobiliteit van de mensen toendertijd zien. Dat iemand dit op schrift heeft gesteld en wij dat nu nog kunnen lezen, blijft voor mij bijzonder.
IJzerwinning in het Leesten
Niets menselijk is ons vreemd. Al 1200 jaar geleden was er sprake van industrialisatie. Waar nu prachtige natuur ligt, zoals het Leesten, was toen een hotspot van de ijzerwinningsindustrie. Maar niet alleen het Leesten, ook in het Orderbos en op de Asselsche Heide, stond het vol met oventjes, ijzerkuilen en slakkenhopen. Je kan het je niet meer voorstellen.
De hertog spreekt recht op het Herenhul
Het Herenhul is met de dikke bandenfiets goed bereikbaar. Het is een goed voorbeeld van het feit dat we in Nederland lang tijd niet goed zijn omgesprongen met belangrijke historische plekken. Gelukkig is er de laatste tijd weer meer belangstelling voor deze mooie plek. Het recht zal zegevieren!
Opening van Station Het Loo
Naast het fietsen, spaar ik ook oude fietskaarten en fietsrouteboekjes. Zo hangt er op onze slaapkamer een mooie kaart van fiets- en wandelroutes in Apeldoorn en omgeving met daarop keurig aangegeven de spoorlijn naar Zwolle en de aftakking naar Het Loo. Omdat deze kaarten bijna nooit een datum hebben, maak ik om de ouderdom van een kaart te bepalen, graag gebruik van informatie zoals op bovengenoemde site. De kaart is in elk geval ouder dan 1950 en ik heb redenen om te denken dat de kaart uit de jaren dertig (en misschien wel jaren twintig) stamt.
Het Apeldoornsche Bosch wordt ontruimd
Toen wij net in Apeldoorn gevestigd waren, brachten we de kinderen regelmatig naar een natuuruitje van het IVN. Voor de ouders werd dan ook iets georganiseerd. Zo ben ik in 2008 bij Het Apeldoornsche Bosch terechtgekomen. Hoewel ik via verhalen van mijn opa en oma en mijn ouders opgegroeid was met de Tweede Wereldoorlog had ik geen idee wat mij daar te wachten stond. Binnen was er een kleine tentoonstelling. Er heerste een beklemmende sfeer in het gebouw en niets in mij kon ook maar een voorstelling maken van wat daar heeft plaatsgevonden. En zo sta je weer met beide voeten op de grond.
