Hoe ver ik ook reis, waar ik ook kom: de Veluwe is mijn thuisbasis. Dat begon al vroeg. Vanuit mijn ouderlijk huis in Stroe liep ik zo de bossen in. Ik raakte vertrouwd met de dieren die er wonen, de planten en bomen die er groeien en de seizoenen die je er van dichtbij meemaakt. Mijn ouders zeiden na het avondeten regelmatig: ‘zullen we even wild gaan kijken?’ We parkeerden de auto dan ergens in het bos en het stil wachten werd eigenlijk altijd beloond. In Stroe is behalve natuur weinig cultuur. Dat biedt Apeldoorn wel. Reden om in 2012 te verhuizen naar Apeldoorn. Hier vond ik wat ik zocht in dat wat we als ‘thuis’ typeren: fijne parken, mooie wijken met villa’s in Jugendstil, het mooiste openluchtzwembad van Nederland én een koninklijke geschiedenis die voelbaar is in de stad. Wat ik in een klein dorp gemist had, kon ik ruimschoots inhalen: op de fiets naar het filmhuis, bij ondergaande zon op het terras, last-minute dineren omdat koken soms niet uitkomt. De liefde voor onze stad deel ik met gasten die in onze bed & breakfast verblijven. We maken reizigers vanuit de hele wereld (Mexico, Brazilië, Italië, China, maar ook dichterbij uit landen zoals Italië, Frankrijk, Duitsland en België) en vanuit ons eigen land enthousiast voor al het moois én lekkers dat Apeldoorn te bieden heeft!
Oud Kootwijk verdwijnt onder het zand
Het Kootwijkerzand was voor mij als kind al een magische plek waar ik niet ver vandaan woonde. Zeker vanwege de verhalen die mijn ouders vertelden over het verdwenen dorp dat onder het zand lag.
Aanleg van Park Berg en Bos
Mijn favoriete park! Het is heerlijk wandelen, en dan met name vanaf de ingang bij de AGOVV-rotonde. De wandelpaden liggen hoog boven de diep gegraven sprengen, bijna on-Nederlands doet het aan. Bovendien heeft het park het mooiste openluchtzwembad van Nederland én natuurlijk de Apenheul met zijn bewoners die ik ’s morgens regelmatig vanuit bed hoor roepen om hun ontbijtje. En niet te vergeten: de vrij rondvliegende ara’s die wel eens neergestreken zijn op ons balkon.
Opening Centraal Beheer
Ik ben gek op de architectuur van Herman Hertzberger, één van de grootste naoorlogse architecten, en architect van onder andere CODA en Centraal Beheer. De Apenrots van Centraal Beheer is toch wel één van zijn hoogtepunten. In zijn ontwerpen neemt Hertzberger de relaties tussen mensen als uitgangspunt. Via allerlei kantoorpleinen vol kamerplanten en zitjes stimuleerde hij ontmoeting tussen de medewerkers van Centraal Beheer.
Arie Lieman schildert de ontsteking van de eerste gaslantaarn
Licht is altijd een inspiratiebron geweest voor kunstenaars. Niet alleen de Hollandse wolkenluchten met het typische licht, ook stadslicht zie je veel terug. In de negentiende eeuw gaslicht, zodra het elektrisch licht zijn intrede doet, wordt ook dat volop geschilderd. Het is een feest om naar deze aquarel van Arie Lieman te kijken, die ik voor het eerst via Het grote verhaal van Apeldoorn zag. Het hele dorp is uitgelopen om het ontsteken van de lampen mee te maken. Hun woonplaats zou vanaf dan nooit meer hetzelfde zijn. Ze hadden niet kunnen denken dat we ons 160 jaar later druk maken om ‘lichtvervuiling’ en de lampen op de Veluwe het liefst weer zoveel mogelijk doven.
Het nieuwe paleis van stadhouder Willem III is klaar
Paleis het Loo; het zomerverblijf, buitenplaats én jachtpaleis voor de koninklijke familie in de zeventiende eeuw. Het was de plek waar de eerste bewoners, Koning-stadhouder Willem III en Koningin Mary I, mee pronkten - en dat maar al te graag deden. De prachtige baroktuinen waren hét symbool voor vorstelijke rijkdom, geïnspireerd op de tuinen van Versailles. Ook vandaag de dag zijn die invloeden nog duidelijk zichtbaar want Paleis het Loo is misschien wel het mini-Versailles van ons land.
