Eerste vermelding Wenumse Watermolen
De Wenumse Watermolen is één van de oudste watermolens in Gelderland en wordt in 1313 al in een eigendomsakte genoemd. Aan de Wenumse beekloop staan in totaal vijf molens, waarvan de Wenumse Watermolen verreweg de oudste is. De andere vier (papier)molens dateren uit de zeventiende eeuw.
De molen heeft door de jaren heen verschillende functies gehad, maar de molen is het langst in gebruik als korenmolen. Daniël Daniëlszn. de Jongh bouwt de molen in 1768 om tot kopermolen. De Jongh is een rijke Rotterdamse zakenman die naast zijn Rotterdamse Kopermolen in Wenum nog een molen in werking wil zetten voor het pletten van koper. Hij laat ook een molenvijver (een wijer) graven. Dit waterreservoir voorkomt dat water ongebruikt afstroomt op het moment dat de watermolen niet draait. Ook maakt deze wijer het mogelijk om in een periode van geringe wateraanvoer toch door te malen en de capaciteit van de molen te vergroten op momenten dat daar behoefte aan is. In de molenbrug die hij laat metselen, is nog een steen met zijn signatuur 'D de J' te zien. De molen wordt in 1858 omgezet tot graanmolen.
De molen zoals we die nu kennen, wordt in 1917 opgericht. Als het binnenwerk gaandeweg de twintigste eeuw steeds meer beschadigt, wordt de molen in 1965 stilgezet. Inmiddels is de molen gerestaureerd en zorgen vrijwilligers ervoor dat er graan gemalen wordt voor veevoer. Aan het waterrad is tegenwoordig ook een houtzaagmolen gekoppeld.
